გარემოსდაცვითი პოლიტიკის განმახორციელებელი უწყება, როგორც სახელმწიფო მარეგულირებელი ფუნქციის მქონე ინსტიტუცია – სამინისტრო არ უნდა დაიშალოს და მისი ექსკლუზიური ფუნქციები სხვადასხვა უწყებებში არ უნდა გადანაწილდეს. ყველა დანარჩენი სამინისტროს პოლიტიკური მიზნები, რომელიც გამოიხატება ქვეყნის ეკონომიკის ზრდასა და მოსახლეობის სოციალური პრობლემების გადაჭრაში განაპირობებენ მათ ამოცანებს, ისინი გარემოს კომპონენტების სარგებლობაზე ორიენტირებული უწყებებია, ანუ ბუნებრივი რესურსების მოხმარება რაოდენობრივი თვალსაზრისით და გარემოში დამაბინძურებელი ნივთიერებების ემისიები მათი რეგულაციების თანმდევი და შედეგობრივი მოვლენაა. საკმარისია ამ სამინისტროებში გარემოსდაცვითი სახელმწიფო მარეგულირებელი ორგანოს ფუნქცია გავაჩინოთ, ან მექანიკურად შევაერთოდ გარემოსა და ბუნებრივი რესურსების დაცვისა და სხვა სამინისტროების სტრუქტურები წარმოიშობა ინტერესთა კონფლიქტი და ამ კონფლიქტის პროცესში, როგორც გამოცდილება გვკარნახობს დაზიანდება გარემო, შედეგად უდიდესი ზარალი მიადგება ქვეყნის ეკონომიკას და მნიშვნელოვნად შეილახება ახლანდელი და მომავალი თაობების ინტერესები. ქვეყანა, რომელიც ოცდაცამეტი საერთაშორისო გარემოსდაცვითი კონვენციისა და შეთანხმების, აგრეთვე საქართველო – ევროკავშირის შესახებ ასოცირების შეთანხმების განსაზღვრული მოთხოვნების შესრულებაზეა ორიენტირებული, აუცილებლად საჭიროებს ერთი დამოუკიდებელი გარემოსდაცვითი სახელმწიფო მარეგულირებელი ფუნქციის მქონე ინსტიტუციის – სამინისტროს არსებობას, რომელიც ჯანსაღ ოპონირებას გაუწევს ეკონომიკური ბლოკის სამინისტროებს ბუნებრივი რესურსებით სარგებლობისა და გარემოზე დასაშვები ზემოქმედების უზრუნველსაყოფად და მათთან ერთად განახორციელებს ქვეყნის სწრაფ და წარმატებულ განვითარებას.